ارتباط سطح سرمی ویتامینd با خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی

چکیدهمقدمه: مطالعات مقطعی ارتباط بین کمبود ویتامینd را با عوامل خطر قلبی ـ عروقی نشان داده اند. یافته های بررسی های انجام شده برای اثبات ارتباط کمبود ویتامینd با پیامد قلبی ـ عروقی دارای هماهنگی کامل نمی باشند، بنابراین نیاز به انجام مطالعات بیشتر در جوامع مختلف در این زمینه وجود دارد. با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامینd در ایران مطالعه ی حاضر در راستای این هدف طراحی شد. مواد و روش ها: این مطالعه ی nested case-control در قالب مطالعه ی قند و لیپید تهران (tlgs) در زنان و مردان بالای 30 سال با میانگین سنی (6/10 ±) 7/56  سال که در بدو ورود به مطالعه بیماری قلبی ـ عروقی نداشته اند، انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری risk set sampling گروه شاهد به نسبت یک به یک با موردها انتخاب و از نظر سن و جنس و ماه خون گیری مشابه سازی شدند. یافته ها: میانه ی سطح سرمی 25(oh)d در گروه مبتلا به بیماری های قلبی ـ عروقی (موردها) نسبت به گروه شاهد کاهش قابل توجهی نشان می داد (001/0>p). پس از تعدیل اثر عوامل خطر شناخته شده ی قلبی- عروقی، نسبت شانس برای ابتلا به رخداد قلبی ـ عروقی در افراد با سطح سرمی 25(oh)d کمتر از10 نانوگرم در میلی لیتر در مقایسه با افراد دارای سطح سرمی بالاتر از 20 نانوگرم در میلی لیتر (فاصله اطمینان: 88/5-75/1) 21/3 بود. نتیجه گیری: بین سطح سرمی ویتامینd و ابتلا به پیامدهای قلبی ـ عروقی به طور مستقل رابطه ی آماری معنی دار وجود دارد.